Hier een reportage van de activiteiten dag voor dag :
Er was vooraf afgesproken dat vrijdag 5 september de dag van de beklimming van Alpe d'Huez zou worden, en iedereen was vrij om te kiezen en onderling af te spreken wanneer hij zou afreizen. Daarom dat er in 4 auto's en op vier verschillende dagen werd opgereden.

Dinsdag 2 september : Pit, Danny en Warre vertrekken 's avonds
Dit is de wagen met de vroegstarters. Zij keken uit naar al het lekkers rondom Alpe d'Huez, en konden niet wachten om de streek te verkennen. Ook keken ze uit naar de aankomst van de 3 fieters, waarmee ze ergens op de weg van Grenoble naar Bourg d'Oisans hadden afgesproken, maar die nu nog ergens in Voiron logeren.

Woensdag 3 september : Pit, Danny en Warre komen aan.
Hun eerste trip zou dus alvast richting Grenoble leiden en na hun ontmoeting met de 3 dapperste fietsers zetten ze verder koers naar hun eerste cols: de Col de la Morte (1360m) en de Col d'Ornon (1360m). Niet meer dan ideale opwarmertjes voor wat later op de week zou volgen.

Onderwijl nemen de 3 opgelucht aangekomen fietsers de rest van de dag de tijd om wat op krachten te komen, de fietsen te kuisen en hun bagage wat op orde te brengen.

In Heist vertrekt 's morgens Danny De Winter en die komt dezelfde avond nog aan.
En net dan vertrekken Koen, Johnny en Herman weer vanuit Heist. Deze jongens hebben zeker de beruchte Alpe als hoofddoel maar hebben hiervoor ook nog een dag als voorbereiding gepland.

Donderdag 4 september: Koen, Johnny en Herman komen aan.
Ze gaan na een stevig gemeenschappelijk ontbijt de streek verkennen met Raf, Fré en Johan. Hiervoor hebben ze de klim naar Les Deux Alpes (....m) in gedachten. Herman is er al eens op skiverlof geweest en wil het ook wel eens zonder sneeuw gaan bekijken.
De klim zelf gaat in verschillende etages: van in het dal van de Romanche geleidelijk hellend en door enkele tunnels, tot aan de stuwdam van Chambon, dan het serieuze werk tot in een dorpje waar het even bergaf gaat, en dan weer steil tot in Les Deux Alpes. En daar blijkt het skidorp volledig leeg te zijn. Het terras waar ze nog net terecht kunnen, blijkt daarna te sluiten voor enkele weken tot de winterperiode weer begint. Na de afdaling tot voorbij de stuwdam, weet Raf een alternatief traject liggen via een "wit baantje" - route D211, dat ook naar Bourg d'Oisans leidt. Koen en Johan durven het mee aan. Er gaat eerst nog een stevig klimmetje aan vooraf, en dat leidt drietal naar het wit baantje tegen de vervaarlijke bergwand met een fenomenaal panorama over de vallei van de Romanche. Zo gaat het tot La Garde waar het inpikt op de weg naar Alpe d'Huez.
De anderen van het gezelschap hebben ondertussen al de terrassen van Bourg d'Oisans opgezocht. En dat zal 's avonds in groep nog eens worden overgedaan.

Warre, Danny, Pit en Winterke hebben vandaag ook niet stilgezeten. Zij zijn al toe aan het zwaardere werk en hebben een trip gemaakt richting Col de Luittel (1262m) en zijn van daar verder doorgereden naar Croix de Chamrousse (Roche Béranger) (....m).

In Heist vertrekken 's avonds Rafke, Wim en Hans. Dezen willen zeker scoren op de Alpe als enige doel, en natuurlijk ook nog een tripje maken in de omgeving de dag erna.

Vrijdag 5 september Rafke, Wim en Hans komen aan.
Iedereen is druk in de weer want de grote dag is aangebroken. De volledige groep zal de mythische Alpe beklimmen. En aan de voet voor de groepsfoto (zie onderaan) is iedereen dan ook nerveus. Bij aanvang van de klim is er direct even paniek als Danny De Winter er schroeiend hard vandoor gaat. Echter geen twee (of waren het er drie?) van de haarspelden later is hij alweer gegrepen en terplaatse gelaten. Het zijn Johan, Warre en Fre die direct stevig doorgaan. Daarachter hebben Raf en Pit elkaar gevonden en ook Daniel en Koen blijken met gelijke tred te klimmen. Achter hen komen Rafke en Winterke, en dan volgen Johny, Herman, Hans en Wimmeke. In die volgorde komt iedereen zo goed als ongeschonden boven.
Nadat boven op Alpe d'Huez (1974m) de groepsfoto (zie onderaan) genomen is, kiezen enkelen om verder door te rijden, anderen dalen terug af naar het Hotel. Daniel, Wim, Herman, Johny, Hans en Winterke zullen de petanque-baan van het hotel inspecteren. Fre heeft last van een pijnlijke kuit (vééél kilometers waarvan vééél met een karretje) en moet noodgedwongen gaan rusten.
Johan rijdt via Villard-Reculas de Alpe af om dan de lange indrukwekkende klim van Col du Glandon en Col de la Croix de Fer omhoog te rijden, en ook weer naar beneden.

Raf, Koen, Warre, Rafke, en Pit rijden via de achterkant van Alpe d'Huez door naar de Col de Sarenne (1999m) en rijden deze af in een spectaculaire afdaling naar de stuwdam van Chambon. Ze zijn van plan om de Lautaret op te rijden, en daar, afhankelijk van weer en moraal, zullen ze beslissen of ze Galibier ook nog gaan oprijden.
Rafke is nog niet geheel bekomen van zijn reis en draait hier richting Bourg d'Oisans. Het viertal begint dan aan de lange, mooie en niet eens zo zware klim van de Col du Lautaret (2058m), die ze in groep bereiken en waar ze even gaan bijtanken. In het Cafe du Lautaret ontmoeten ze enkele Belgen en geheel toevalling blijkt onder hen zelfs de pastoor van Alpe d'Huez, de Vlaming (inderdaad!) Joost De Waele, die hen met enkele anekdotes mede kan inspireren om de Galibier aan te vatten, en zelfs bereid is om bij het Colbordje te poseren. Ook het weer is ideaal: licht bewolkt, soms wat motregen, dus veel zuurstof, en geen wind.
Het wordt nog een serieuze klim waarbij eerst gestaag tegen 7-8% moet geklommen worden, en al snel is het veld verdeeld met Warre voorop, dan Raf, dan Pit en daarachter Koen. Op het laatste stuk van 12% is het zelfs nog serieus bijten, terwijl de Col al een tijd in zicht is. Fier wordt ook hier bij het Colbordje geposeerd (zie fotoboek).
De anderen zijn na de klim van Alpe d'Huez teruggekeerd naar het hotel en hebben daar de petanque-baan verkend en hebben enkele dagschotels genuttigd om terug op krachten te komen.

Zaterdag 6 septemberMarmotton- & Ornon-dag
De laatste dag en iedereen wil vandaag nog zoveel mogelijk en fietsend van de streek genieten. In twee groepen wordt eropuit getrokken: één groep rijdt een deel van de Marmotte, een ander deel gaat de Col d'Ornon verkennen.
Enkel Fre doet wegens pijnlijke onderdelen niet mee en bezoekt de beroemde plantentuin op de Col du Lautaret. 's Namiddags vertrekt hij met Danny De Winter al huiswaarts.
De eerste groep, Raf, Rafke, Daniel, Warre, Pit, Johan en Koen trekken richting Col du Glandon (1908m), en Col de la Croix de Fer (2067m), via een schitterende vallei. Daar besluit Koen, doodop van deze klim, dat hij maar beter kan terugkeren. Johan is ondertussen alleen verdergereden en zal zelfs Alpe d'Huez nog halen en dus een volledige Marmotte gereden hebben. Voor de anderen wordt het nog afzien op de Col du Télégraphe en de Galibier, en ze zijn dan ook pas bij valavond terug in het hotel. Vooral Rafke heeft zichzelf serieus tegengekomen.

De andere groep, Wim, Hans, Johny, Winterke en Herman kiezen de Col d'Ornon (1371m) als laatste uitdaging. In de namiddag trekken ze met de wagen nogmaals naar Les Deux Alpes.

Zondag 7 september Terug naar Heist
Warre had Les Deux Alpes nog niet op zijn palmares en reed er alleen in alle vroegte nog op uit. Onderwijl waren alle andere wagens al vertrokken. Daarna vertrokken Warre, Koen en Raf.

Tot slot hieronder enkele groepsfoto's.

Voor het hotel

Voor de Alpe

v.l.n.r.: Fre, Wim, Warre, Johan, Daniel, Raf, Danny, Johnny, Rafke, Hans, Koen, Herman, Pit.
(terug naar verhaal)

Op de Alpe

v.l.n.r.: Koen, Warre, Hans, Wim, Raf, Herman, Danny, Fre, Rafke, Johan, Daniel, Pit, Johhny.
(terug naar verhaal)